Wg ENTRAST przedstawiam uzasadnienie prawne i merytoryczne.

Podstawa prawna: Ustawa o zarządzaniu kryzysowym (Dz.U. 2023 poz. 1252)

Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy:

Infrastruktura krytyczna – są to systemy oraz wchodzące w ich skład funkcjonalnie powiązane obiekty, urządzenia, instalacje, które są kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz dla sprawnego funkcjonowania administracji publicznej, instytucji i przedsiębiorstw.

W załączniku do rozporządzenia RM z 2010 r. wskazano sektory infrastruktury krytycznej, m.in.:

• Zaopatrzenie w wodę, w tym w wodę do spożycia
• Gospodarka ściekowa

Uzasadnienie merytoryczne

1. Znaczenie dla zdrowia publicznego:
   Dostęp do czystej wody pitnej jest warunkiem przetrwania i podstawą ochrony zdrowia publicznego.

2. Skala oddziaływania w przypadku incydentu:
   Zakłócenie pracy przedsiębiorstwa wodociągowego może spowodować masowe zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne, awarie przemysłu, pożary (brak wody do gaszenia), paraliż placówek ochrony zdrowia itp.

3. Zależność innych sektorów:
   Infrastruktura wodociągowa jest kluczowa dla funkcjonowania:

• szpitali,
• energetyki (np. chłodzenie turbin),
• rolnictwa i przemysłu spożywczego,
• straży pożarnej i obrony cywilnej.

Dyrektywa NIS2 i unijne ramy ochrony infrastruktury krytycznej

Zgodnie z dyrektywą NIS2, która obowiązuje od 2023 r., wodociągi należą do podmiotów kluczowych (essential entities) w sektorze „zaopatrzenie w wodę pitną i jej dystrybucja” (Annex I, punkt 9). Państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić im wsparcie, obowiązki sprawozdawcze i wymogi w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Wodociągi stanowią część infrastruktury krytycznej, ponieważ:

• są kluczowe dla życia i zdrowia obywateli,
• ich zakłócenie ma wpływ na wiele innych sektorów,
• są wymienione w przepisach krajowych i unijnych jako sektor priorytetowy,
• podlegają szczególnym wymaganiom z zakresu ochrony fizycznej i cyberbezpieczeństwa.